| |
W świadomości wielu współczesnych chrześcijan istnieje sporo zamieszania, a czasem zwykłej niewiedzy, dotyczącej podstawowych prawd o sakramentalnym związku małżeńskim.
Małżeństwo i rodzina stanowią podstawową komórkę społeczeństwa i należą do najcenniejszych dóbr ludzkości. Chrześcijanin winien zawsze pamiętać, że to sam Bóg ustanowił małżeństwo, stwarzając mężczyznę i kobietę na swój obraz. W czasie obrzędów zawierania sakramentu małżeństwa, nowożeńcy wyrażają zgodę poprzez trzykrotne „tak” na istotne dla ważności małżeństwa przymioty: jedność, płodność i nierozerwalność.
Domaga się tego dobro samych małżonków, a także ich dzieci. Wzajemna wierność i nierozerwalność sakramentalnego małżeństwa nie jest tylko zarządzeniem kościelnym, ale wynika z prawa Bożego, które wyraźnie potwierdził Jezus Chrystus: „A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem” (Mt 19,6), oraz: „Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo, i jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo” (Mk 10,11-12). Nierozerwalność małżeństwa jest zgodna również z naturą człowieka, służy jego dobru. Jest czymś oczywistym dla małżonków, którzy się wzajemnie kochają. Broni ich przed budzącymi się czasem podejrzeniami i przed pokusą odejścia. Brak trwałości małżeństwa godzi przede wszystkim w dobro dzieci, jest niesprawiedliwością, źródłem krzywdy, bólu i cierpienia. Bezwarunkowa wierność małżeńska, która dzisiaj wielu ludziom wydaje się być czymś niezrozumiałym, jest również wyrazem niepodważalnej godności człowieka. „Nie można przecież żyć tylko na próbę, jak nie można na próbę umierać. Nie można też na próbę kochać, na próbę i na jakiś czas przyjmować człowieka”. (Jan Paweł II, 15 XI 1980).
Inaczej na nierozerwalność małżeństwa zapatruje się prawo cywilne, które zezwala na rozwód, a osobom rozwiedzionym umożliwia zawarcie nowego związ¬ku. Człowiek wierzący winien jednak zdawać sobie sprawę z tego, że w sumieniu wiąże go prawo Boże, a nie ludzkie, i ze swego postępowania zostanie przez Boga rozliczony. „Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela" (Mt 19, 6).
Wielkość sakramentu małżeństwa domaga się dobrego przygotowania do jego przyjęcia. Katechizm Kościoła Katolickiego uczy nas, że sprawą pierwszorzędnej wagi jest przygotowanie do małżeństwa, aby małżeńskie „tak” było aktem wolnym i odpowiedzialnym oraz aby przymierze małżeńskie miało solidne i trwałe podstawy ludzkie i chrześcijańskie (por. KKK 1362).
Dlatego też przygotowanie do małżeństwa i do życia w rodzinie w naszym Kościele obejmuje 3 etapy:
- przygotowanie dalsze, czyli przygotowanie realizowane w rodzinie, szkole, przez katechizację, w grupach rówieśniczych;
- przygotowanie bliższe, czyli katechizacja przedmałżeńska np. na poziomie szkoły średniej;
- przygotowanie bezpośrednie, czyli katechizacja przedślubna;
To ostatnie przygotowanie obejmuje:
- spotkanie z duszpasterzem w kancelarii parafialnej;
- katechezę przedślubną z zakresu: teologii małżeństwa, etyki życia małżeńskiego i liturgii sakramentu;
- spotkania w poradni rodzinnej;
- spowiedź przedślubną.
Termin ślubu
Do uzgodnienia w kancelarii parafialnej na minimum 3 miesiące przed planowaną datą.
Narzeczeni zgłaszają się w kancelarii w celu spisania protokołu przedmałżeńskiego.
Wymagane dokumenty
• dokumenty tożsamości
• świadectwo chrztu św. (ważne jest 6 miesięcy od daty wystawienia)
• świadectwo ukończenia nauki religii w zakresie szkoły średniej
• dokumenty z Urzędu Stanu Cywilnego (ważne są 3 miesiące od daty wystawienia) |
|
