Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
w Białej Podlaskiej
została erygowana w 1925 roku.
W Kronice Parafialnej parafii WNMP czytamy następujący zapis: "Dnia 10 V 1925 roku, dekretem nr. 1570 J. E. Ks. Biskupa Podlaskiego Henryka Przeździeckiego została erygowana parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny albo Miraculi ad Vistulam (Cudu nad Wisłą)" - jako filia kościoła św. Anny. Administratorem nowej parafii został Ks. Szymon Sudewicz - dotychczasowy proboszcz św. Anny.
Dnia 25 IV 1928 roku został skierowany do parafii św. Anny Ks. Walenty Jankowski jako wikariusz oraz prefekt szkół na Woli. Kapłan ten otrzymał polecenie od Ks. Biskupa zorganizowania w tej części miasta nowej parafii.
Samodzielna parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny albo Cudu nad Wisłą erygowana została dnia 25 III 1931 roku. Pierwszym proboszczem był wspomniany Ks. Walenty Jankowski.
Przed wybudowaniem nowego kościoła (kościoła drewnianego znajdującego się na poniższych zdjęciach) w 1932 roku parafianie korzystali z kaplicy pounickiej przewiezionej z cmentarza przy ulicy Sitnickiej. Poświęcenie tej kaplicy odbyło się 15 VIII 1929 roku.
Proboszcz parafii Ks. Walenty Jankowski ze swoimi nowymi parafianami w Białej Podlaskiej wybudował nowy kościół przy skrzyżowaniu ulic: Długiej i Kościelnej (był to kościół drewniany - zdjęcia poniżej). Budową zajmował się powołany w tym celu Komitet Budowy Kościoła na Woli na czele z Ks. proboszczem. W składzie Komitetu znaleźli się mieszkańcy: kolejarze, pracownicy Podlaskiej Wytwórni Samolotów, pracownicy fabryki "Rabego" i inni. Byli to między innymi: Panowie: Jasłowski, Jarczyński, Wojciechowski, Ejsmont, Kołtuniak, Szczygielski, Lubański, Głowacki, Bąk, Matuszelewski, Garbowicz, Zakrzewski, Gregor, Gruszecki, Łuć, Uss, Wolski, Wyrzykowski i Ks. Walenty Jankowski.
W maju 1932 roku zakończono budowę drewnianego kościoła, a użytkowaną do tej pory kaplicę pounicką rozebrano. Poświęcenia nowego kościoła dokonał Ks. Biskup Czesław Sokołowski dnia 23 V 1932 roku.
Ks. Walenty proboszczem na Woli był do dnia 30 V 1938 roku. Został on przeniesiony do parafii w Łomazach. Następnym proboszczem mianowano Ks. Piotra Denejko, aresztowanego potem przez gestapo w czasie okupacji w październiku 1941 roku. Po zwolnieniu z aresztu został przeniesiony przez Biskupa Sokołowskiego do innej parafii. Funkcję proboszcza (chociaż oficjalnie proboszczem nie był) powierzono emerytowanemu, choremu Ks. Bolesławowi Pietniewiczowi, któremu pomagał Ks. Bronisław Babinowski.
Kościół na Woli zgodnie z nakazem władz hitlerowskich został zamknięty dla wiernych od 15 I 1942 roku do 30 III 1942 roku ze względu na epidemię tyfusu.
Dnia 1 VIII 1942 roku zgodnie z decyzją Biskupa Czesława Sokołowskiego proboszczem parafii zostaje Ks. Edmunt Barbasiewicz. Funkcję pełni do 30 IX 1944 roku.
Kolejnym proboszczem parafii został Ks. Andrzej Zawistowski. Pełnił tę posługę od 1 X 1944 roku do 20 VII 1973 roku.
Po nim proboszczem został mianowany Ks. Leopold Mosak. On też podjął inicjatywę budowy nowej murowanej świątyni.
Dnia 6 XI 1977 roku Ks. Biskup Wacław Skomorucha poświęcił plac pod budowę, którą rozpoczęto w maju 1978 roku. Wykonanie tego przedsięwzięcia było bardzo trudne, gdyż były to czasy PRL-u. Dzięki Bożej pomocy, wstawiennictwu NMP Wniebowziętej i zapałowi parafian nowy kościół wybudowano. Został on poświęcony przez Biskupa Wacława Skomoruchę dnia 1 IX 1985 roku. W tej Uroczystości uczestniczyli: Kapłani, parafianie, mieszkańcy Białej Podlaskiej i okolicznych wsi a także wielu gości z dalszych parafii.
Ks. Leopold służył pracą duszpasterską do 10 VII 1990 roku (umarł po tragicznym wypadku samochodowym). Parafianie z wielkim żalem żegnali swojego tragicznie zmarłego Kapłana i budowniczego nowego murowanego kościoła (obecna świątynia - zdjęcia poniżej) który służy parafianom do dzisiaj.
Następni proboszczowie: Ks. Kanonik Mieczysław Skrodziuk (od 20 VIII 1990 roku do 31 VII 2002 roku), oraz Ks. Prałat Ryszard Kardas (od 1 VIII 2002 roku do chwili obecnej).
Wygląd pierwszego drewnianego kościoła na Woli
przed drugą wojną światową - jeszcze bez krużganka,
który dobudowano dopiero w 1943 roku.
zdjęcie z książki - "Moje dzieciństwo na Ciuchci" - A. Królika.
Rok 1981. Stary drewniany kościół zbudowany w latach 1929-1932 tuż przed rozbiórką. Nowy już wtedy był w budowie (co widać na zdjęciu).
W latach drugiej wojny światowej Niemcy na terenach okupowanych rabowali wszystko, co przedstawiało wartość szczególnie dla przemysłu wojskowego. Pewnego razu młodzi wówczas mieszkańcy naszego miasta podczas "przeglądu zawartości wagonu" stojącego na bocznicy odkryli, że wśród różnych przedmiotów są dwa dzwony ze spiżu. W zorganizowanej akcji "zdobycia" tych dzwonów brali udział między innymi: Kazimierz Uss, Jan Mateuszak, Komarzeniec (jeden z dzwonów ważył 60 kg, drugi 160 kg). Mniejszy został dostarczony na teren kościoła na Woli i ukryty z ziemi na terenie przykościelnym, a drugi zakopany przy ul. Dokudowskiej. Po wyzwoleniu dzwony te odkopano i po odnowieniu przez śp ks. Kanonika Miesłysława Skrodziuka słychać je do dnia dzisiejszego w parafii na Woli. (z książki -"Moje dzieciństwo na Ciuchci" Andrzeja Królika)
Kościół parafialny murowany,
wybudowany w latach 1979-1984,
staraniem śp ks. kanonika Leopolda Mosaka.
styl współczesny
|
